Το κάλεσμα μέσα απο ένα τραγούδι…

Το αφιερώνω σε όσους αναγκαστικά ή μη είναι επάνω στο καράβι

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ’ ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε
να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά

Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει «τους ξεφύγαμε»
κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε …

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές.

Οι μεταλλάξεις ενός Σοσιαλιστικού Κόμματος

Το ΠαΣοΚ παρουσίασε στην 36 χρονη ζωή του, δύο ισχυρές μεταλλάξεις σε κρίσιμες χρονικές στιγμές.
Η πρώτη ήταν το 1989-1990, την εποχή του σκανδάλου Κοσκωτά και την γελοιοποίηση του αρχηγού του με την Μιμή.
Τότε το κόμμα του και οι ψηφοφόροι του, έδειξαν την πρώτη μεγάλη αλλαγή που είχε υποστεί στην διάρκεια της 8χρονης εξουσία του το κόμμα.
Εμφανίσθηκε πλήρως αστικό-συντηριτικό, ανεχόμενο και υποστήρζοντας τα καμώματα του ηγέτη του.
Η δεύτερη -και τελευταία- είναι αυτή που παρουσιάζει τώρα.
Πέρασε από την αστική του φάση στην φασιστική.
Εξοπλίζει και στηρίζει τις δυνάμεις καταστολής που είναι το στήριγμα όλων αυτού του τύπου κομμάτων και συνεργάζεται με φασίστες σαν τον Καρατζαφέρη, ενώ στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στον σκληρό του πυρήνα.
Ο λόγος που παρουσιάζει αυτή την -τελευταία- μετάλλαξη του, είναι διότι γνωρίζει ότι αυτή την φορά δεν θα έχει την δημοκρατική νομιμοποίηση από τα πλατιά στρώματα των πλανεμένων-βολεμένων ψηφοφόρων του, και για ένα κόμμα που θέλει οπωσδήποτε να κυβερνήσει, έχοντας απέναντι του την λαϊκή δυσαρέσκεια, η απολυταρχία είναι μονόδρομος.
Πιστεύω όμως ότι αυτός ο μονόδρομος θα είναι σύντομος.
Δεν νομίζω όμως ότι θα καταρρεύσει τόσο από τις λαϊκές αντιδράσεις όσο από την ενδογενή ανικανότητα του.
Όταν ένας μηχανισμός έχει στηθεί επί χρόνια στην βάση της εξυπηρέτησης της ιδιοτέλειας του κόμματος, δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε κρίσεις.
Αυτό έχει φανεί σε απλές κρίσεις -φωτιές, χιόνια, Οτσαλάν, Ιμια- πόσο μάλλον τώρα.!!

Ο Τιτανικός του ΠαΣοΚ

Ο Παπακωνσταντίνου, την εποχή που πλειοδοτούσε μαζί με τον Πρωθυπουργό σε αρλούμπες, περί πιστολιών στο τραπέζι και άλλα φαιδρά, παρομοίασε την οικονομία με Τιτανικό.

Δεν έχω δει την ταινία, αλλά παρακολουθώντας τις εξελίξεις στον Ελληνικό Tιτανικό του ΠαΣοΚ, καταλαβαίνω ότι στις βάρκες πρέπει να μπήκαν οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι φοροφυγάδες της εποχής, ο κλήρος, ο καπετάνιος και όλο το πλήρωμα.
Θα δω και την συνέχεια για να μπορέσω να καταλάβω αν κουνάγανε και το μαντήλι στους άλλους που πνιγόντουσαν